آزمون آنلاین درس 7 فارسی یازدهم

1

یک

2

دو

3

سه

4

چهار

1

عشق در معشوق فانی گشتن است - مردن او را زندگانی گشتن است.

2

حال دل سوختۀ عشق کسی می داند - که به دل داغ تو را در عوض مرهم زد.

3

حال ما راهروان آبله پا می داند - که نفس سوخته در ریگ روان افتاده است.

4

غم دل با تو نگویم که تو در راحت نفس - نشناسی که جگرسوختگان در المند.

1

بار بی اندازه دارم بر دل از سودای عشقت - آخر ای بی رحم باری از دلم برگیر باری

2

قامت چرخ خمید و کمر کوه شکست - بار عشقت که بر آن طاقت ما طاق نبود .

3

من که پشتم خم از این بار گران گردیده است - چون گرانبار کنم پشت کس از منّت خویش

4

ناز تو و نیاز تو شد همه دلپذير من - تا ز تو دلپذیر شد هستی ناگزیر من

1

اعزاز، شایق، التهاب، مجرّد

2

تکریم، شایق، قبضه، معیار

3

اعزاز، مسرور، شراره، مجرّد

4

اقبال، فایق، التهاب، سَبُک

1

آتش از گرمی افسانۀ من گوش گرفت - گوش هر خام کجا لایق گفتار من است.

2

پیام اهل دل است این خبر که سعدی داد - نه هرکه گوش کند معنی سخن داند

3

کی به هر نامحرمی چاک جگر خواهم نمود - من که زخمش را نهان از چشم سوزن داشتم

4

پیش گل نتوان حدیث روی او گفتن سلیم - هرکه گوشی پهن سازد محرم این راز نیست.

1

صبح خندان محبّت به فروغی گریان - اشک بارید و به گل های خزان شبنم زد.

2

نقطۀ عشق که از کلک محبّت بچکید - دل آدم شد و از عشق و محبّت دم زد .

3

در ازل پرتو حسنت ز تجلّی دم زد - عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد.

4

کلک نقّاش ازل کز ابدیّت دم زد - از بر لوح عدم نقش همه عالم زد.